Döntjes - Rappelsnut Jan - Döntjes, Lüdsnacks, Dänze, Leeder un Riemels för Jung un Old!
Hauptmenü:
Een Anekdote (Döntje) hett as Grundlag meist een besünner Egenart vun een Kerl oder een Frau. Meist is dat een komisch Begevnis, de sick afspeelt hett, aver ahn Anspröök an de Literatur.
Un een Döntje is de plattdütsche Utdruck för een meist lustig, utdacht Vertellens oder een würklich passeert Saak.
Typsch för een Döntje is, dat sowat blots in den nedderdütschen Spraakruum vorkümmt, besünners kort is un op een överraschendes End rutlopen deit.
Dicke Lüd ünner’n Regenschirm
Dree dicke Lüd möt sick ünner een lütten Regenschirm quetschen. Aver se passt dor nich all rünner. Liekers ward se nich natt.
Worum?
Ganz eenfach: Dat regent nich!“
Woher kümmt de Wind?
„Woher kümmt de Wind, Fiete?“
„Tschä, as ick opstünn, keem he ut’n Mors!“
De tweide Schirm
Un pladdert dat vun baven dal,
un gütt dat as ut Mollen.
Dat deit mi nix, ick heff een Schirm, den kann’ck mi överhollen.
Un höllt de Schirm ok nich ganz dicht
un drüppelt dat in’n Nacken,
Dat Water löppt all wedder rut, -
... ick heff’n Lock in’n Hacken!
Dat ward regen
Dat ward regen, dat ward natt,
Oma gifft de Küken wat.
Küken hebbt wat kregen,
Oma steiht in’n Regen.
Regen, Regen, rusch
Regen, Regen, rusch,
de König föhrt to Busch.
Lat den Regen övergahn,
un de Sünn lat wedderkam’n!
Regen, Regen, rusch,
de König föhrt to Busch.
Regenleed (Klaus Groth)
Regen, Regen drus,
wi sitt hier warm in‘t Hus!
De Vogels sitt in Boom to kurrn,
de Köh, de stoht an Wall to schuern,
Regen, Regen drus,
wi sitt hier warm in‘t Hus!
Regen, Regen rusch,
wat rükt dat ut den Busch!
De Blöm, de hangt so slaprig dal,
de Böhm, de röhrt de Bläd ni mal!
Regen, Regen rusch,
wat rükt dat ut den Busch!
Regen, Regen rus
vun baven op uns Hus,
vun’t Dack hendal in strieken Strom
un liesen ut den Eschenboom.
Regen, Regen rus
vun baven op uns Hus.
Regen, Regen rull
bet alle Gröben vull!
Denn lat de Wulken övergahn,
lat de Sünn wedderkam‘.
Regen, Regen rull
bet alle Gröben vull!
